Waarom Daphne Caruana Galizia dood moest
Daphne was geen gewone journaliste.
Ze was een storm in een dossierkast, een vrouw die met haar laptop de fundamenten van macht deed beven.
In de maanden voor haar moord had ze onder meer onthuld:
Dat de vrouw van de Maltese premier een geheime offshoreconstructie had opgezet via Panama.
Dat miljoenen aan dubieuze contracten en commissies in de zakken van een machtige zakenfamilie verdwenen.
Dat overheidsinstellingen betrokken waren bij het witwassen van geld, valse paspoorten, en corrupte aanbestedingen.
En dat er een netwerk bestond waarin politiek en zakenwereld elkaar de hand boven het hoofd hielden — ten koste van de waarheid.
Ze werd lastiggevallen. Bedreigd. En uiteindelijk: vermoord.
Omdat ze te dichtbij kwam.
Omdat ze durfde zeggen wat anderen zwegen.
Omdat één waarheid te veel bleek voor wie dacht dat geld hen onaanraakbaar maakte.
Een gerechtelijke mijlpaal op Malta
Na jaren van journalistiek verzet, publieke verontwaardiging en een slakkengang van rechtsprocedures is er eindelijk een vlammende vonk van gerechtigheid:
Twee mannen die het explosief leverden dat de auto van onderzoeksjournaliste Daphne Caruana Galizia opblies, zijn veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf.
Niet als “bijfiguren”, maar als bewuste medeplichtigen.
Waarom dit een historisch moment is:
Voor het eerst worden de mensen die “slechts leverden” mee verantwoordelijk gehouden.
De rechtbank noemde hun rol “essentieel én doelbewust”.
Dit verruimt het begrip schuld in zaken van moorden op kritische stemmen.
En het stuurt een boodschap: ook de hand die de lont aanreikt, is medeplichtig.
Maar de échte architecten?
Nog steeds geen definitieve veroordeling voor de zakenman die Daphne’s naam op zijn hitlijst zette.
Nog steeds geen juridische afrekening voor de politieke elite die de weg vrijmaakte, wegkeek of zelfs meeweefde aan de bom.
De premier stapte op, zijn geweten niet.
De zakenman wacht, niet in de cel, maar op een uitspraak.
In maatpak. Met tijd. Veel tijd.
Waarom dit in Boemnews thuishoort?
Omdat Daphne één van ons was.
Niet persoonlijk, maar wel principieel.
Ze schreef over de macht die rommelt in schaduwstructuren, over de stinkende verbindingen tussen politiek, banken, constructiefirma’s en buitenlandse miljoenen.
Over corruptie die niét abstract is, maar mensenlevens kost.
En ja, dat doet Boemnews ook.
Op onze manier.
Met satire, met vuur, met cijfers, met cartoonklappen en digitale fluisterbommen.
Boemsy’s conclusie:
Daphne leeft.
In de kranten die wél durven.
In de burgers die niet vergeten.
In elke activistische laptop die opengaat, elk artikel dat gelezen wordt
– en dan rondgaat, van mond tot mond.
En vanaf vandaag leeft ze ook…
…in een rechtbank die durfde zeggen:
“Jij leverde de bom. Jij draagt het gewicht.”
Voor Daphne. Voor allen die zwijgen door angst.
En voor wie schrijft ondanks alles.
Deel dit artikel niet voor de kliks. Deel het voor het geweten.
Want gerechtigheid mag dan traag zijn, ze moet wel in beweging blijven.
Meer berichten
Kluis open u – burger betaal maar!
