De Kunst van Failliet Beleid

Beste lezers,

Er zijn weinig zekerheden in het leven. De zon komt op, de regen valt vaker dan je lief is, en de overheid? Die faalt altijd net een beetje meer dan je dacht dat mogelijk was. Laten we vandaag samen eens kijken naar het wonderlijke klungelbeleid dat ons als burgers keer op keer in de steek laat.

Plan A: Het Plan Zonder Plan

Elke grote beleidswijziging begint met een indrukwekkende aankondiging. Denk aan: “We gaan een einde maken aan woningnood!” of “Iedereen krijgt toegang tot betaalbare energie!”. Klinkt geweldig, toch? Tot je ontdekt dat “Plan A” in werkelijkheid niet veel meer is dan een PowerPointpresentatie met een vage grafiek en een slogan die zo uit een marketingboekje komt.

“Betaalbare energie voor iedereen?”, vraag je. Het enige dat betaalbaar lijkt, is het salaris van de beleidsmaker die deze chaos verzon.

Tussenoplossingen: Pleisters op Gapende Wonden

Wanneer het oorspronkelijke plan niet werkt (– spoiler: dat doet het nooit –), komen de zogenaamde tussenoplossingen. Dit zijn beleidsmaatregelen die bedoeld zijn om het probleem tijdelijk te verhelpen, maar die vaak meer lijken op het proberen te dichten van een lekke band met kauwgom.

Neem bijvoorbeeld de energiekorting. Een nobele poging om onze torenhoge energiefacturen te compenseren. Maar wat blijkt? Die korting geldt alleen als je een aanvraag indient op een obscure website, binnen een tijdsbestek van twee weken, terwijl je achterstevoren op een stoel zit en de maan in het huis van Jupiter staat. Handig, toch?

De Burger betaalt Altijd

Het mooiste van dit alles? Jij, de hardwerkende burger, mag altijd de rekening betalen. Letterlijk. Belastingen stijgen, accijnzen worden verhoogd en je energiefactuur ziet eruit alsof je een datacenter runt in je achtertuin. Maar maak je geen zorgen! De overheid belooft plechtig dat “iedereen zijn steentje bijdraagt”.

“Iedereen” betekent blijkbaar: jij, je buurman en de lokale bakker. Grote bedrijven en multinationals? Die glippen er met een glansrijk belastingvoordeeltje tussendoor. Het is bijna indrukwekkend hoe consistent ze hierin zijn.

Transparantie: De Onzichtbare Deugd

“Wees gerust,” zegt de overheid, “we werken transparant.” Transparant als een modderpoel, bedoelen ze. Rapporten verdwijnen, cijfers worden verdraaid en vragen worden beantwoord met termen die zo vaag zijn dat je je afvraagt of iemand ze heeft bedacht door willekeurige woorden uit een woordenboek te plukken.

Vraag: “Waarom werkt het mobiliteitsplan niet?”
Antwoord: “We hebben de nadruk gelegd op een integrale aanpak met oog voor de multimodale realiteit.”
Pardon?

Het Klapstuk: De Schuldige Zoeken

En als alles mislukt – wat altijd gebeurt – komt het ultieme meesterwerk: het aanwijzen van een schuldige. “Het lag aan de omstandigheden,” “Europa was niet flexibel genoeg,” of “De burger begrijpt het beleid niet.” Natuurlijk, geef ons maar weer de schuld. Hoe durven we ook niet enthousiast te worden over het zoveelste geflopte plan?

Hoop voor de Toekomst?

Gelukkig hebben wij, de burgers, onze humor nog. Want als je niet meer kunt lachen om het beleid, kun je alleen nog huilen. Bij witteboordcriminelen.org zetten we onze schouders onder transparantie en verandering, maar wel met een knipoog. Want eerlijk is eerlijk: lachen om de absurditeit is soms de enige manier om het draaglijk te maken.

Met een sarcastische groet,
witteboordcriminelen.org
– Waar falend beleid altijd een plek in de schijnwerpers krijgt.