Hoe Sihame El Kaouakibi miljoenen kreeg
om kansen te creëren — en eindigde met vastgoed, verlof en stilzwijgen
Er was een tijd dat Sihame El Kaouakibi door zowat elke Vlaamse krant werd gepresenteerd
als het rolmodel van de toekomst.
Een vrouw, een stem, een missie: jongeren versterken via #LetsGoUrban, bruggen bouwen tussen culturen, en een frisse wind laten waaien door de politiek.
Wat men er niet bij vertelde?
Dat die frisse wind intussen ruikt naar verbrand subsidiegeld, afgedankte geloofwaardigheid, en een wolk van politieke stilzwijgzaamheid.
Let’s Go Urban, Let’s Go Luxueus
De vzw Let’s Go Urban groeide dankzij overheidssubsidies uit tot een begrip.
Een stad als Antwerpen, en later ook de Vlaamse overheid, pompten miljoenen in haar projecten.
En plots…
verdwenen facturen
verstrengelde vennootschappen
huurcontracten waarbij El Kaouakibi zélf vastgoed verhuurde aan haar eigen organisatie
Kortom: #LetsGoCirculair — maar dan met geld.
De Grote Stilte: Ziekteverlof met gouden rand
En toen het allemaal te heet onder de voeten werd?
Plots verdween Sihame uit de Kamer. Niet via de voordeur.
Maar via een medische achterpoort: langdurig ziekteverlof mét behoud van wedde.
Terwijl tienduizenden burgers met burn-out wél moeten bewijzen dat ze niet kunnen werken,
werd deze subsidiekoningin gewoon doorbetaald als parlementslid.
Maand na maand. Jaar na jaar.
€6.000 netto per maand. Geen stem. Geen werk. Geen proces.
Media? Zwijgt. Politiek? Draait de blik weg.
Waar zijn de opiniemakers?
Waar zijn de ministers die destijds mee de cheques tekenden?
Waar is Open Vld, de partij die haar als paradepaardje binnenhaalde?
Het antwoord is simpel: nergens.
Want dit dossier is te gênant.
Te pijnlijk.
Te duidelijk.
En dus laten ze het liever wegdeemsteren.
Geen schorsing. Geen rechtszaak. Geen politiek debat.
Een doofpot, netjes geparfumeerd met inclusieve slogans.
Van powerwoman naar privileges zonder einde
Ze sprak ooit over zelfontplooiing, gelijke kansen en vernieuwing.
Vandaag is het enige wat groeit haar vermogen — en haar afwezigheid.
De jongeren voor wie het zogezegd allemaal begon?
Die kregen toneelstukjes, slogans, workshops.
Zijzelf?
Kocht vastgoed.
Factureerde aan haar eigen vzw.
En verdween in een rookgordijn van juridische stilstand.
EN HET ERGSTE??
Ze is geen uitzondering. Ze is een symbool van wat fout loopt.
Subsidies zonder opvolging.
Politieke partijen die liever een beeld verkopen dan verantwoordelijkheid nemen.
Een parlement dat toelaat dat iemand jarenlang betaald wordt om niets te doen —
zelfs wanneer haar integriteit al op de stoep ligt, geschrapt door de realiteit.
De waarheid is brutaal. Maar iemand moet ze zeggen.
Ze kwam, ze cashte, ze zweeg — en de politiek keek toe.
"Als dit het gezicht van vernieuwing was, dan moeten we dit écht eens dringend verbouwen."
Meer berichten
Ghelamco: Groot Gelijk, Kleine Grond?
