"Ze werden gekozen, niet om te dienen, maar om te zwijgen."
In een democratie verwacht je dat verkozenen opkomen voor de burger.
In België krijg je figuren die liever in de coulissen blijven, zwijgend instemmend of volmondig vaag.
Maak kennis met het trio dat perfect weet hoe je met een strak pak en lege woorden het verschil maakt –
voor henzelf.
– Specialisatie: Asbestige bochten
– Bekend van: “Enige land zonder veroordeling”
– Recent: N-VA zegt “NEE”
– Bijzonder talent: Grote mediabek, maar in de Kamer vaak op fluisterstand.
– Specialisatie: Dadingen met dodehoek
– Bekend van: 4,8 miljoen “oplossing”
– Geur: Schimmig met hint Eternit
– Bijzonder talent: Van milieuminister naar het recycleren van verantwoordelijkheden.
– Specialisatie: Stilzitten tot het stof neervalt
– Bekend van: Grote bek, kleine daden
– Levensmotto: “Zwijgen is goud”
– Bijzonder talent: Eén vinger in de lucht, negen in de broekzak.
Politici met een geheugen als Eternit: ze vergeten alles, behalve zichzelf.
Deze drie figuren staan symbool voor een politiek die meer bezig is met partijbelang dan mensenbelang.
Het zijn geen boegbeelden, het zijn boegbeelden in rust.
Voor wie gerechtigheid zoekt, is hun zwijgen oorverdovend.
VALERIE VAN PEEL – Van klokkenluider naar partijdiscipline
“Ik klaag aan… tot ik voorzitter word.”
2015–2025: Gooide als Kamerlid regelmatig de steen in de asbestvijver. Vroeg aandacht voor de slachtoffers.
En toen… was ze weg tot aan haar kandidatuur voor N-VA-voorzitterschap. Sindsdien: opvallend stil.
Kritiek: Gaf de schijn van opkomen, maar liet het los toen het politiek niet meer rendabel bleek.
Onvergetelijk citaat: “We zijn het enige land zonder veroordeling.”
→ En toch volgde geen wetsvoorstel, geen fonds, geen rechtsherstel.
JOKE SCHAUWVLIEGE – Van milieuminister naar medeplichtige
“Van milieu naar medeplichtigheid.”
2007–2019: Had meerdere keren bevoegdheid voor milieu en volksgezondheid in Vlaanderen.
2017: Onder haar bestuur werd Eternit in de armen gesloten in een “dading” van 4,8 miljoen euro.
Géén schulderkenning, wél PR voor de vervuiler.Kritiek: Ze noemde het een oplossing, slachtoffers noemen het een doofpot.
Vingerafdruk op dossier: de juridische aansprakelijkheid werd niet aangeraakt — wél het imago van Eternit gepoetst.
BART DE WEVER – 20 jaar aanwezig, maar nergens te bespeuren
“Stilzitten tot het stof neervalt.”
2004–heden: Burgemeester, partijvoorzitter, mediagezicht. Maar over asbest? Niets.
Kritiek: Heeft nooit publiekelijk een standpunt ingenomen over Eternit of slachtoffers, ondanks talloze kansen.
Strategie: Zwijgen = geen verantwoordelijkheid.
Resultaat: Zijn partij blokkeerde voorstellen voor een nationaal slachtofferfonds!!!
Conclusie:
Deze drie figuren zijn geen passieve toeschouwers. Ze hadden politieke macht en zichtbaarheid, maar kozen voor zwijgen, afleiden of halfslachtige symboliek.
Zij zijn de reden waarom slachtoffers vandaag nog steeds procederen, sterven zonder erkenning of financiële steun, en waarom Eternit nooit echt boete deed.
“Politiek geheugen is selectief. Asbest is dat niet.”
Zij negeerden onze stem. Wij oefenen al op het koor.
Nog 14 dagen en België hoort eindelijk het refrein van rechtvaardigheid.
Meer berichten
Demir schrapt laptops, jongeren schrikken van bellen
