"Eerst het geld, dan de adem..."
Geachte heer Vandenbroucke,
U bent minister van Volksgezondheid.
De hoeder van welzijn. De bewaker van onze adem.
Maar vandaag schrijven wij u aan namens duizenden burgers die hun adem zijn verloren.
Niet aan corona. Niet aan een ramp.
Maar aan een stof die al decennialang verboden had moeten zijn: asbest.
En aan een beleid dat nog altijd wegkijkt.
minstens 60.000 doden per jaar wereldwijd
300 tot 600 in België. Elk jaar.
Dat zijn geen statistieken. Dat zijn mensen. Ouders. Kinderen. Werknemers.
En niemand in uw kabinet vraagt zich publiek af:
“Hoeveel doden zijn aanvaardbaar voor onze samenleving?”
De omgekeerde logica van zorg
In 2007 werd het Asbestfonds opgericht.
Een steunmaatregel, zo werd het genoemd.
Maar bij nader inzien blijkt het vooral een regeling voor afkoop van aansprakelijkheid.
Slachtoffers kunnen er beroep op doen.
Maar alleen als ze schriftelijk beloven niemand aan te klagen.
Geen recht op rechtszaak. Geen recht op waarheid.
Zwijgen, in ruil voor een uitkering.
Is dat uw visie op volksgezondheid?
Stilte boven erkenning?
Fooi boven gerechtigheid?
Wie betaalt?
Niet Eternit. Niet de bedrijven die fortuinen vergaarden met dodelijke vezels.
Nee, het fonds wordt gefinancierd door alle Belgische werkgevers — van de bakker tot de boekenwinkel.
Volgens Pano draagt Eternit zelf amper € 4.000 per jaar bij.
Dat is minder dan wat een ziekenhuisbed kost.
Dat is minder dan wat een reclamecampagne voor vaccinatie kost.
Dat is… gênant.
En u, minister?
Wat doet uw beleid voor wie nu stikt?
Is er een nationale waarschuwingscampagne over asbestrisico’s in oude woningen en scholen?
Is er een medische opvolging voor wie jaren in vervuilde omgevingen werkte?
Is er een eerlijke compensatie voor wie zijn adem verloor aan winsthonger?
Of blijft het bij stilte? Bij cijfers in de marge?
Bij een “fonds” dat meer dient om de geschiedenis te begraven dan om slachtoffers te eren?
Wij vragen u:
Transparantie over de financiering en werking van het Asbestfonds
Een volledige herziening van de voorwaarden, zodat slachtoffers gerechtelijke stappen niet hoeven op te geven
Een publieke bewustmakingscampagne over de blijvende risico’s van asbest
Een medisch monitoringsprogramma voor risicogroepen
En bovenal: een moreel standpunt. Geen boekhoudkundige afhandeling, maar beleid dat menselijk ademt.
Slot
U bent verantwoordelijk voor de gezondheid van dit land.
Maar wie gezondheid enkel benadert als kostenpost,
eindigt met een balans zonder adem.
Wij willen weten:
Wanneer wordt zorg weer iets dat vertrekt vanuit het hart, en niet uit de portefeuille?
Met oprechte adem,
De redactie van Boemnews
www.boemnews.com/asbest
Wie zwijgt over dodelijke vezels, heeft zelf niets meer te zeggen over gezondheid.
Wie daar wél zo over denkt, moet zich dringend laten onderzoeken. Niet medisch. Maar moreel...
Meer berichten
Kan gerechtigheid nog zegevieren?
OPEN BRIEF AAN MINISTER VAN JUSTITIE ANNELIES VERLINDEN
