Woningtoelage voor ministers:
want hun riante wedde is blijkbaar niet genoeg
Brussel — Terwijl duizenden gezinnen worstelen met torenhoge woonlasten en energiefacturen die aanvoelen als strafblad zonder veroordeling, krijgen onze federale ministers een extraatje van net geen € 1.000 per maand. Niet voor hun harde werk — wel voor ‘woningkosten’ in Brussel.
De toelage is bedoeld als compensatie voor ministers die niet in de hoofdstad wonen. De redenering: een pied-à-terre in Brussel kost geld, zelfs als je al een riante € 11.000 netto per maand ontvangt, inclusief vergoedingen, chauffeur, status en een ego dat moeiteloos een kadastraal inkomen overstijgt.
Maar daar stopt het niet.
Wat nergens in de media wordt vermeld:
– Dat sommige ministers al vastgoed bezitten in Brussel – vaak via partnerstructuren of vennootschappen, netjes geoptimaliseerd via achterpoortjes die voor gewone mensen op slot blijven.
– Dat er miljoenen aan federale dotaties blijven stromen richting oude partijstructuren, koninklijke kringen en vergeten kabinetten, zonder prestatie, zonder controle.
Maar ja, dat past niet in het “neutraal” journalistiek kader.
En dus lezen we braaf: “De ministers krijgen een toelage. Punt.”
Geen context. Geen link met hun bestaande vermogen. Geen kritische noot.
Want dat zou wel eens… partijdig kunnen overkomen.
Persvrijheid? Of persvriendelijkheid?
De meeste media geven het nieuws zoals een kleuter een tekening overhandigt:
vol trots, maar zonder echte diepgang.
“We brachten het toch, niet?”
Ja hoor — net zoals een menu je zegt dat er voedsel is, zonder te vermelden dat het bedorven is.
Geen diepgaande onderzoeksjournalistiek naar de werkelijke vergoedingen, geen analyse van de cumulatie met andere voordelen, en al zeker geen verwijzing naar het vastgoedregister of partijdonaties.
Want, stel je voor… iemand zou zich kunnen afvragen:
“Waarom krijgen mensen met meerdere panden nog een woningtoelage met belastinggeld?”
En daar heeft geen enkele krant écht zin in, lijkt het.
Dit is geen toelage, dit is een testcase:
Hoe ver kun je het morele elastiekje trekken voor het eindelijk knapt?
En ondertussen houdt de media het elastiekje nog even vast, zodat niemand struikelt over de waarheid.
Meer berichten
De ware epidemie van onze tijd
Technologie voor Iedereen?
