“WIJ ZIEN DE WEEGSCHAAL SCHUIVEN. U OOK?”
Geachte mevrouw Verlinden,
U bent minister van Justitie. De laatste verdedigingslinie tussen macht en misbruik. Althans, op papier.
Maar wat als die rechtvaardigheid scheef hangt,
en niemand van bovenaf iets onderneemt om ze recht te trekken?
Vandaag richten wij ons tot u met één dossier.
Eén dat letterlijk mensen de adem beneemt:
Asbest.
Een misdaad zonder dader
Al sinds de jaren ’60 wist het bedrijf Eternit — met de familie Emsens aan het roer — dat asbest dodelijk is.
De rechtbank bevestigde in 2011 dat dit geen vergissing was.
Geen inschattingsfout.
Maar bewuste ontkenning van risico’s.
Toch is er nooit een strafproces gekomen dat de daders juridisch tot op het bot heeft aangepakt.
Geen celstraf. Geen boete in verhouding tot de schade.
Geen gerechtigheid.
Een fonds in plaats van een proces
In plaats van vervolging, kregen we het Asbestfonds.
Officieel bedoeld om slachtoffers financieel te ondersteunen.
Maar wie die steun aanvaardt, moet zwijgen.
Moet afzien van zijn recht om een rechtszaak te starten.
U leest het goed.
In België kan je een vergoeding krijgen voor het feit dat je dodelijk vergiftigd werd…
… maar alleen als je belooft de vergiftiger met rust te laten.
Is dat uw idee van gerechtigheid, mevrouw de minister?
Wie betaalt? Niet de schuldige.
Het fonds wordt gefinancierd door alle Belgische bedrijven.
Van supermarkten tot mediahuizen. Van familiebedrijven tot zelfstandige bakkers.
En Eternit?
Volgens onderzoeksprogramma Pano draagt het bedrijf dat decennialang winst maakte op asbest, slechts € 4.000 per jaar bij aan het fonds.
Een peulschil. Een symbolisch aflaatje.
Een bedrag waarvoor niemand in uw kabinet een beleidsnota zou tekenen — laat staan een slachtoffer zou begraven.
De vraag die u moet beantwoorden:
Waarom is er in België nog nooit een volledig strafrechtelijk proces gevoerd tegen de top van Eternit?
Waarom heeft het ministerie van Justitie geen initiatief genomen tot het heropenen van dossiers, of het herbekijken van de wettelijke kaders rond structurele bedrijfsnalatigheid met dodelijke afloop?
Waarom kunnen bedrijven, zelfs na bewezen voorkennis, hun verantwoordelijkheden ontlopen via procedures, verjaring of onderhandelde deals?
Wij vragen u:
De openbare herziening van het juridische statuut van asbestgerelateerde bedrijfscriminaliteit
Het opstarten van een parlementaire onderzoekscommissie naar de juridische afhandeling van het asbestdossier
De heropening van dossiers indien nieuwe feiten of systematische nalatigheid worden vastgesteld
De uitwerking van een nieuw strafrechtelijk kader rond volksgezondheidsmisdrijven van structurele aard
Tot slot
Gerechtigheid is niet wat er in boeken staat.
Gerechtigheid is wat er gebeurt wanneer iemand de wet durft toe te passen — ook op bedrijven, ook op macht, ook op geld.
Wij zien de scheve weegschaal.
Wij horen de stilte van Justitie.
En wij willen weten:
Wanneer buigt u eindelijk mee… maar dan naar rechtvaardigheid?
Met vastberaden groet,
De redactie van Boemnews
Want gerechtigheid mag dan blind zijn,
België heeft haar geblinddoekt gehouden
met miljoenen euro’s zwijggeld.
Meer berichten
Het Asbestfonds: Zwijggeld onder staatsvlag
