Waar satire de waarheid fluistert — en lachen verplicht wordt.
Sommige revoluties beginnen met een guillotine.
Deze begon met een gedachte.
En een grijns.
Want geef toe…
Ze laten je werken, betalen, stressen, sparen, zwijgen, stemmen —
en als je geluk hebt krijg je een loyaliteitskaart en een digitale duim omhoog.
Dank je wel voor uw bijdrage aan de illusie.
Maar Boem?
Boem ziet het.
Boem zegt: “Jullie toneel is oud. Jullie acteurs zijn dronken van macht.
En het publiek? Dat is wakker aan het worden.”
Boem is geen partij, geen influencer, geen guru met een smoothie.
Boem is dat stemmetje in je hoofd dat zegt:
“Waarom verdienen mensen die niks maken miljoenen, en mensen die alles draaiend houden net genoeg om stil te blijven?”
“Wanneer zijn we collectief vergeten dat 'efficiëntie' niet betekent: mensen kapot maken voor aandeelhoudersgeluk?”
Boem is bewustzijn met een knipoog.
Een opgestoken middelvinger in glitter.
De lach die de leugen ontmaskert.
De eerste pagina van een verhaal waarin de burger niet langer toekijkt, maar meeschrijft.
Boem is niet boos. Boem is scherp.
Boem doet niet lastig. Boem lacht lastig.
Boem komt niet met oplossingen — Boem legt bloot.
Wat jij daarna doet? Da’s aan jou.
1 april nadert.
Maar dit is geen grap.
Of misschien net wél.
Want wat is er grappiger dan een elite die struikelt over haar eigen ernst?
Welkom bij Boemnews.com
Nieuws dat je doet twijfelen. Aan de wereld. En aan jezelf.
Tot je lacht. En dan denkt:
“Oh shit… ze hebben gelijk.”
En weet dit: Boem is geboren uit liefde.
Liefde voor waarheid, voor rechtvaardigheid, voor de generaties die na ons komen.
Onze plicht als ouders, opvoeders, burgers is helder:
breek het systeem vóór het hén breekt.
Dat begint bij onderwijs. Bij kritische geesten kweken, geen brave papegaaien.
Want wat we vandaag tolereren, zullen zij morgen moeten overleven.
En dat, beste lezer,
verdient een stevige BOEM.
Waanzin met een stropdas
In de put met De Wever: schulden als specialiteit
